[24] Głos ~ Alicja K.

Podobno za mało w moich tekstach dialogu. Pamiętam czyjś komentarz, chyba Bożeny, pod jednym z moich opowiadań. Tutaj macie tylko dialog. Bo tak. Bo nie umiem pisac dialogów. Bo spróbowałam zrobić to tak, żeby było naturalnie i wiarygodnie. Nie mam pojęcia jak wyszło. Enjoy.

Głos

– Nie zapomniałeś mi o czymś powiedzieć? Jak na przykład, że twój tata planuje zapanować nad światem?

– Znowu chcesz się kłócić?

– Nie kłócić, tylko wyjaśnić nieporozumienia.

– Ale tutaj nie ma czego wyjaśniać. Nie rozmawiałem z Ojcem od lat, nie wiem co zamierza.

– Jak to nie wiesz co zamierza? Przecież wy macie tę więź, czy co to tam jest. Przecież to właśnie ty powinieneś o tym mówić.

– Ale ja już nie chcę mówić o tym, co On planuje. Ja mam dość bycia jego głosem.

– Ale przecież to ważne.

– Ważne? Jak to może być ważne? On nigdy nie pofatygował się sam, żeby wam o czymkolwiek powiedzieć. Dlaczego to ma być ciągle mój obowiązek? Dlaczego to ja mam zawsze mieć problemy przez to, że On ma jakąś wiadomość, albo jej nie ma? Co to ja jestem, tablica ogłoszeń parafialnych?

– Uspokój się. Ja tylko chciałam...

– No co chciałaś? Chciałaś mi znowu powiedzieć, że powinienem wrócić, że powinienem z nim porozmawiać, że może odda mi moją pracę? Nie. Taka jest moja odpowiedź. Zawsze taka była. Nie wiem, czemu ciagle jeszcze próbujesz.

– Bo tym razem wygląda na to, że On ma jakiś plan i bez ciebie nikt nie wie, co to jest. On raczej sobie z nikim bez Ciebie nie porozmawia. Jesteś jedyny w swoim rodzaju, wiesz o tym.

– Czy ta twarz wygląda ci na twarz kogoś, kogo to obchodzi?

– Powinna.

– Dlaczego? Przez wieki mnie tylko wykorzystywał. Przez cały ten czas byłem na jego każde zawołanie, a kiedy poprosiłem o jedną, jedyną rzecz, na której mi naprawdę zależało, On się ode mnie odwrócił. Wierz mi, jego nie obchodzi nic, poza nim i jego genialnym planem. Cokolwiek to jest tym razem.

– Nie jesteś chociaż ciekawy?

– Nie. Tak jak nie byłem ciekawy potopu, tak jak nie chciałem rozmawiać z Noem, Abrahamem, czy tym dupkiem – Mojżeszem. Pieprzeni fanatycy. Zrobiliby wszystko, żeby jemu dogodzić. Wszyscy myśleli, że rozmawiają z nim, że się pofatygował, że są wyjątkowi. A wiesz jak to się odbywało? Rano znajdowałem notkę na lodówce, że ten i ten potrzebuje rozmowy. Zero wytycznych czy jakiejkolwiek wiadomości dla tych ludzi. On tylko chciał, żeby kontynuowali wielbienie go. To zawsze byłem ja i moje słowa.

– Przecież On nie może z nimi rozmawiać. Wiesz o tym.

– On nie chce z nimi rozmawiać!!! On nie chce rozmawiać z nikim. Dlatego właśnie ma mnie. On jest bucem i smierdzą mu stopy.

– Teraz to chyba przesadzasz.

– Nie przesadzam. Śmierdzą jak stare myszy.

– Metatron, myślę, że powinieneś z Nim porozmawiać. To twój ojciec. Ojcowie nie zawsze są najlepsi, ale przecież masz tylko jednego.

– Łatwo ci mówić. Twój był niesamowity.

– Nie zawsze się układało. Wiesz o tym.

– Ale kłótnie pomiedzy ojcem a dzieckiem to jedno, a wygnanie to zupełnie co innego. Ja nie zamierzam wracać. Niech sobie znajdzie kogoś innego, żeby był jego pieprzonym głosem .

– Kochanie...

– Nie kochaniuj mi tu. Nie obchodzi mnie, czy chce zapanować nad światem, piekłem czy jakimkolwiek z wymiarów. Nie obchodzi mnie, czy smród jego stóp kogoś w końcu zabił, czy może znalazł zeszłoroczną pizzę w brodzie. Jestem teraz tutaj, z tobą. Proszę, nie psujmy tego.

–OK. Ale nie możesz go unikać na wieczność, wiesz?

– Wiem. Ale wiem też, że telefon działa w obie strony.