[21] Szczęścia na nowej drodze życia! ~ Justyna W-R.

Mam taką daleką znajomą, która jest po prostu zła. Zawsze broniłam nawet Cruelli de Mon, uważając, że autor filmu przedstawia ją w złym świetle. Jakoś wierzę, że ludzie są z natury dobrzy, a że czasem robią złe i nietrafione rzeczy... Zdarza się. Sama nie jestem święta. Ale ta dziewczyna jest po prostu evil. Mówi i robi podłe rzeczy, tylko dla zabawy. Tylko po to, by komuś dopierdolić. Napieprza obcym ludziom o innych, jak to sobie nie radzą w życiu, i co im się okropnego przydarzyło, i jak mają okropnie w domu, i że ona, to by wiedziała jak to zrobić, ona by sobie nie pozwoliła, ona to na pewno... i tak w kółko. To jest osoba, która umyłaby zęby cudzą szczoteczką, albo nawet zamoczyła ją w kiblu. Wytarła tyłek ręcznikiem do twarzy. Bezinteresownie nastraszy ci dziecko, że w nocy przyjdzie wiedźma i je zabierze. Ja nie wiem, co za siano trzeba mieć w głowie, żeby radość przynosiły takie rzeczy? Ale właśnie w jej głowę próbowałam wniknąć pisząc ten tekst, tylko w męskiej wersji.

Toast

–Brzdęk, brzdęk! Ekhym. Fiu, fiu, mikrofon. Raz, raz. Witam wszystkich zgromadzonych w ten piękny dzień. Krystian, naprawdę się szarpnałeś! Piękna sala, za oknem jezioro. Sielanka! Niech tak samo słoneczna i radosna okaże się wspólna droga Kasi i Krystiana. Niech życie przebiega im miło i w beztrosce. Niech idą w stronę słońca razem, ramię w ramię, noga przy nodze. Krystiana znam od dawna. Nigdy nie miał szczęścia do dziewczyn. Jego poprzednim zdobyczom zawsze czegoś brakowało, najczęściej piątej klepki. Za to Kasia jest idealna, od czubka głowy po duży palec u nogi. Niech państwo sobie darują te oburzone westchnienia, nic mnie z Kaśką nie łączy. No, oprócz Krystiana. Może trochę śmiało sobie poczynam, ale to taka chodliwa część uroczystości. Patrzcie, mam na sobie smoking, który pożyczyłem od ojca tylko po to, by tradycji stało się zadość. Krystian to mój najlepszy przyjaciel. Kocham go jak brata, i te parę kieliszków wcale nie sprawiło, że łatwiej mi to przyznać, o nie! W przeciwieństwie do świeżo upieczonych małżonków, ja i Krystek przeszliśmy razem bardzo wiele. Oni nigdy razem tyle nie przejdą. Krysiana kocham za jego dobre serce. Zawsze litował się nad kulawymi pieskami, ptaszkami ze złamanym skrzydłem, a te jakby czekały ze spadnięciem na ziemię do momentu w którym on będzie przechodził. Jakby wiedziały, że idzie dobry człowiek, majętny, którego można ogolić z kasy. Ptaszki i kotki uciekały, jak tylko trochę wydobrzały, a on koił smutek na różne sposoby. Pomagałem mu. Siadaj, Krystian, nie rób takiej miny, przecież sam wybrałeś mnie na drużbę. Ja jestem jak kloc drewna. Ledwo co ociosany kawał surowego drzewa, który ktoś ubrał w smoking i kazał wygłaszać frazesy. Widzicie jakie mam wielkie łapy? Tak się robi człowiekowi, jak pracuje fizycznie. Widzisz, Kaśka? Kiedy trzymam w nich ten kieliszek, to boję się, że zaraz pęknie. Tak też według niektórych jest ze szczęściem. Niektórzy myślą, że trzeba trzymać je delikatnie i z uwagą, to sobie nie pójdzie. Jestem pewien, że nawet jeśli będzie gorzej, to Kasia sobie nie pójdzie. Ich szczęście nie pogna w siną dal. Będą zawsze szli razem. Ramię w ramię, noga przy... Kaśka, no co ty? Nie wychodź, zaraz najlepsza część, pierwszy taniec. Płaczesz? Czekaj, bo ci się welon wkręci w koła wózka! Przecież jedna noga ci została, o co ten płacz? Zawsze to taniej przy zakupie markowych butów, prawda, Krystian? Po co ta ochrona, już sam sobie idę. A te miękkie kluchy i tak by mi nie dały rady. Szczęścia na nowej drodze życie, ludzie! Słyszeliście, drodze! A raczej ścieżce rowerowej życia.  Adios Kulawy Kotku, a mówiłem, że ci się welon wkręci w kółka... Panowie, puszczajcie, już idę. Nie martw się Kaśka, Krystek kupi ci nowy! Po co te nerwy? No już. Dziękuję. Nie odprowadzajcie mnie, sam trafię do wyjścia.