Nic nie powiem ~ Tomasz J.

Wiecie jak ciężko jest czasem pamiętać o prostych sprawach, w gruncie rzeczy tych całkiem banalnych, prostych. Jakby nawet nie prościej powiedzieć zwyczajnej rutyny. Mógłbym się założyć z każdym z Was, że ona dorwała już wszystkich i to bez wyjątku, nie ma takiej broni, armii czy...

Jednak może się mylę, jest coś, a raczej ktoś. Kto zawsze jest na miejscu...

Shawn, ten dzieciak od zawsze mnie zadziwiał odkąd trafiliśmy do jednej przedszkolnej sali, to już chyba 17 rok właśnie dziś by minął, gdyby Shawn jeszcze był z nami.

Ten niedzielny poranek jest jednym z najgorszych dni w moim życiu.

Wstałem dzisiaj o normalnej dla mnie wczesnej porze, mając mnóstwo pomysłów i energii do życia, rozejrzałem się po moim małym ciasnym pokoiku na poddaszu, gdzie przez szerokie okno poprzez małe żaluzje wpadały blade promienie świata. Na samym środku stało podwójne łóżko od którego nigdy nie mogłem się odlepić, z prawej zaś biurko przy którym spędziłem setki godzin wypisując jeszcze chyba niestrawione przez przetwórnie kawałki żywego drewna. W moim pokoju nie było nic nadzwyczajnego, oprócz jednego małego miejsca w kącie z lewej strony zaraz przy wyjściu, gdzie przy rogu pokoju stała mała szafeczka, a nad nią wisiało malutkie lustro z jakże to malutkim zdjęciem wielkiej osoby. To było moje zdjęcie z Shawnem. Nagle cała energia uciekła.

– Stary ile bym dał, żebyś jeszcze żył.

Właśnie trzy dni temu jakiś wariat starając się przekroczyć granicę swojej głupoty dla żartu, ukradł samochód lokalnego policjanta i zaczął nim spierdalać jak tylko mógł, żeby jeszcze ten idiota wiedział co robi. Rozjechał Shawna na pierwszych pasach po drodze, ten jak zwykle zasłuchany w swoją muzykę nie patrząc zbytnio na to co się dzieje w tym alternatywnym świecie, nie odskoczył. Krew była wszędzie, a ja stałem jakieś pięćdziesiąt metrów dalej nie wiedząc co ze sobą zrobić, podbiegłem, próbowałem... ale nie było co zbierać. Impakt uderzenia był tak wielki, że Shawna rozdarło dosłownie na części. Wszystko było we krwi, dosłownie wszystko.

–Czemu ? Czemu kurwa właśnie Ty! Po kiego czorta były ci potrzebne te słuchawki.

Ceremonia pogrzebowa odbyła się na lokalnym cmentarzu i wiecie co było kurwa najlepsze? Nie było tam nikogo, oprócz mnie, rodziców Shawna i tego psychola z eskortą policji.

Myślałem, że chuja rozszarpie. Jesteście w stanie sobie to wyobrazić jak typ, który skosił z nóg waszego najlepszego przyjaciela, przychodzi na cmentarz w czas jego pogrzebu. Shawn mam nadzieję, że się nie przewracał w grobie.

Wiecie jak bardzo może być zdesperowany człowiek kiedy straci jedną z niewielu tak ważnych rzeczy, które w życiu ma? Ja byłem.

Długo szukałem odpowiedniego miejsca, metody, żeby wprowadzić swój plan w życie, teraz wiem, że to raczej był kiepski pomysł, ale skąd mogłem to wiedzieć. Od pogrzebu Shawna szukałem sposobu, żeby... No wiecie, możecie się już śmiać, żeby go wskrzesić.

Tak, planowałem go wskrzesić, przetoczyłem się przez wszystkie biblioteki miejskie i te podmiejskie, przez wszystkie możliwe speluny i bary, mety i miejsca gdzie człowiek o zdrowych zmysłach bałby się wejść w dzień, a co dopiero w nocy. Po kilku tygodniach wszystko miało się ułożyć, wierzyłem w to bardzo, przynajmniej tak mi się zdawało.

W życiu człowiek może mieć trzy problemy, brak czasu, brak pieniędzy i brak energii.

Wyzbyłem się wszystkich tylko po to żeby zobaczyć znowu Shawna.

Pewnego ranka zadzwonił telefon.

– Witam serdecznie, chciałabym rozmawiać z Timem, czy dodzwoniłam się we właściwe miejsce?

–Tak to ja, w czym mogę Pani pomóc ?

– Tim, mam dla ciebie pewną propozycję.

– Jeżeli chodzi o wciśnięcie mi jakiegoś crapa to nie dzięki...

– Nawet jeśli tym crapem jest Twój przyjaciel Shawn ?

– Skąd o nim wiesz i co to za...

– Przyjdź o północy na cmentarz to porozmawiamy.

Sygnał się urwał, krzyczałem tylko co chwilę Hallo już do pustej słuchawki, patrząc na to z innej perspektywy i z tym doświadczeniem, które mam za sobą. Nie poszedłbym tam drugi raz, ale wtedy nie wiedziałem.

Wymknąłem się z domu na cmentarz, o równej godzinie zero, stanąłem nad grobem Shawna, a za mną pojawiła się ewidentnie cuchnąca damskimi perfumami postać.

– Jeśli chcesz odzyskać swojego przyjaciela Shawna, musisz zrobić tylko jedną rzecz.

– Pewnie oddać Ci duszę?

– Nie, to nie takie proste, jak na tych wszystkich durnych filmach.

– To co w takim razie mam zrobić?

– Przyjmiesz na siebie klątwe... I będziesz z nią żyć dalej... Każdy dzień Twój z klątwą, to dzień życia Twojego przyjaciela.

– Aaa co ta klątwa robi?

– Wszystko co powiesz się spełni.

– Dobra, więc... To nic strasznego, muszę tylko uważać co mówię.

– Dobrze więc, zacznijmy. Powtarzaj za mną.

Tak wyartykułowałem jakieś pięćdziesiąt słów w obcym mi języku i wystarczało.

Wiecie jak ciężko się doczekać pierwszego dnia, kiedy masz pewność, że odzyskasz coś co utraciłeś dawno temu?

Ja się obudziłem późnym popołudniem po wyprawie na cmentarz, kompletnie nie dowierzając w to co zrobiłem, a co dopiero w to co mogło się spełnić. Jeden durny dzień mojej klątwy, za jeden dzień życia z moim przyjacielem, ale mimo wszystko zamilkłem, dla bezpieczeństwa siebie i innych. Mógłbym powiedzieć, a nie mówiłem, tylko właśnie problem w tym, że się nie odzywałem do nikogo ani na żaden temat. Tamten okres to było coś, wspaniałego mimo tego, że nie mówiłem, zacząłem wszystkie swoje myśli spisywać, a mój przyjaciel ożył.

Co prawda nie do końca w takiej formie jakiej chciałem, ale był ze mną. Upadły demon, który uśmiejecie się, codziennie przypominał mi, że mam spotkanie w klubie pisarskim o 18:30.

Codziennie wchodząc do mojego zamkniętego pokoju, na lustrze na którym wisiało nasze wspólne zdjęcie, upadła dusza Shawna zostawiała wiadomość "Pamiętaj, masz dziś spotkanie o 18:30", co stało się bardzo niezręczne zwłaszcza gdy dopytywali się rodzice dlaczego mam zamknięty pokój i dlaczego uciszyłem swoją jadaczkę na tygodnie. Czas było to wszystko zmienić więc, zostawiłem przyklejony na taśmę klejącą, do lustra niebieski mazak. Po czym wypowiedziałem zdanie. Ciekawe czy się spełni i jutro zastanę, nie krew a tusz na lustrze.

– Kurde, Shawn po prostu użyj flamastra. Nie musisz zabijać kurczaków za każdym razem, gdy mam spotkanie!