[6] Śniadanie ~ Justyna W.R.

            Aaaaaaaa, borze, ulituj się nade mną. Mam wrażenie, że pojechałam trochę za ostro, że epatuję tą ostrością, a niewiele się dzieje. Ale napisałam coś, mimo totalnego braku czegokolwiek, najbardziej czasu, natchnienia i pączków. ;D

Śniadanie.

            Przetarła zaparowane lustro, spojrzała w nie i zamruczała z zadowoleniem. Umalowała usta, po czym pocałowała swoje odbicie, czego efektem był ślad ust na szklanej tafli. Z cudu designu a'la amerykański film z lat dziewięćdziesiątych, czyli lustrzanej łazienkowej szafeczki, wyciągnęła użyte wczorajszego wieczora valium. Jeszcze tylko zwinie coś z suto wyposażonej lodówki tego frajera, i może kolejny dzień spędzić w parku. 

            W płóciennej torbie miała dwie bułki, ser, sok pomarańczowy i banana. Idealne śniadanie. Mama byłaby z niej dumna, gdyby akurat była trzeźwa, co praktycznie nie zdarzało się w sobotę rano. Powodem tego było to, że zazwyczaj sobotni poranek następował po piątkowym wieczorze. Jak wszyscy wiemy, nie zawsze, bo niech pierwszy rzuci kamieniem, komu piątkowy wieczór nie skończył się kiedyś rano w środę. Poranek był ciepły. Wybrała ławkę przy skwerku, w plamie słońca. Usiadła rozluźniona, w swojej ulubionej pozycji (do siedzenia), czyli z jedną nogą podwiniętą pod tyłek. Przymknęła oczy i wystawiła twarz do słońca. Wsłuchała się w świat. Nieopodal szczekał pies. Ćwierkały ptaki. W oddali słychać było stukanie obcasów, trąbienie samochodu, i jednostajny szum sunących po drodze samochodów. Otworzyła oczy i podziękowała sobie za odwagę. Uciekła. Jest sama w mieście. Jeszcze dwa dni, i jej nigdy nie poznany brat bliźniak wróci do miasta. Pisał jej w liście, że ma przyjechać dwudziestego. Jeszcze dwa poranki. A właściwie dwie noce. Nauczyła się sobie radzić. 

            Poszukała w torebce papierosa. Zaciągnęła się dymem, po czym rozkaszlała się. Szukając zapalniczki pod rękę wpadła jej szminka. Gdy opuszczała dom mogła wziąć pieniądze, kartę biznesową lub szminkę. Wbrew logice chwyciła za kosmetyk. I to właśnie ten kosmetyk pozwolił jej przespać noc w ciepłym łóżku. Dawał plus piętnaście do charyzmy, i dodawał tyle lat, że akurat wyglądała na osiemnaście. Niewinna buziuchna, jasne włosy, czerwone usta. Kosiła kogo chciała, ale wybierała takich, którzy normalnie nie mieli u niej szans. Ci zachowywali się, jakby złapali pana Boga za nogi. Dzięki temu nawet nie musiała uprawiać seksu. Wczorajszy frajer po prostu zasnął płacząc przytulony do jej kolan, po tym jak wrzuciła mu do drinka leki na uspokojenie, które znalazła w jego własnej łazience. Był tak zalany i zaćpany, że ledwo mówił. 

- Ilona, kochanie - seplenił z przejęciem. - Powiem tej szmacie, że ma wypierdalać, a ty zostań ze mną. Będę cię czcił jak księżniczkę. 

            Był śmieszny. Twarz sympatycznej dziewczyny, która na bank unikała w-fu w szkole, patrzyły na nią z tapety jego komórki. Na zdjęciu wypielęgnowanymi dłońmi obejmowała ciążowy brzuszek, a do twarzy miała przyklejony uśmiech numer osiem. To dla niej zostawiła tego buziaka w łazience. Trochę banalne, ale czasem lubiła takie teatralne gesty. Ciekawa była, jak się pan mąż będzie tłumaczył... Czy ciężarna będzie słaba i uwierzy? Zaśmiała się na głos. To już nie jej problem. Trzeba było nie zaciążać z byle kim. Pies by nie wziął, gdyby suka nie dała. Tak mówiła babcia. Niestety także przy wigilijnym stole i niekoniecznie na trzeźwo. No i o swojej córce, ale to szczegół, który nie miał znaczenia. Ewentualnie mógłby utorować jej drogę w castingu do Top Model. 

            Wyciągnęła prowiant z płóciennej torby i zatopiła zęby w chrupiącej bułce. Gdy zjadła pochodziła trochę nad rzeką. Resztką bułki nakarmiła bezdomnego psa. Zawsze lubiła zwierzęta. Nigdy nie odmówiła mięsa ani pacierza. Czas na kawę. Na ławce zobaczyła grubawego gościa. Zwrócił na nią uwagę. Wodził oczami z nieśmiałym zachwytem, jak autorka tego tekstu za pralinkami.

            Przystanęła i uśmiechnęła się do niego. Z lekkim szaleństwem w prawym oku. Z odrobiną seksapilu w lewym. Gdy wyciągnęła z torby banana, gość był stracony. Wiedziała już, że tę noc też prześpi spokojnie w ciepłym łóżku.

-- Ty też łapiesz pokemony? - zapytała powoli pakując do ust charakterystyczny owoc.

-Gość zamrugał oczami i poprawił okulary. Gubiąc wątek opowiadał o pikachu, którego złapał przedwczoraj, tam niedaleko, jak ona chce to może jej pokazać, gdzie. Kiwnęła głową. Na szczęście zwinęła całe opakowanie valium z mieszkania poprzedniego szczęśliwca, więc obejdzie się bez dodatkowych atrakcji. Oby ten też miał żonę lub mamę, która zrobiła zakupy. Lubiła zjeść porządne śniadanie.