[114] Sól ~ Nyks Mery

Info od administracji: W tygodniu 114 publikujemy tekst z tematem z tygodnia 112, jako że taki wisiał na blogu, bo administracja ma sklerozę i zapomniała tematu wymienić... Ale liczy się przecież, że powstał tekst i że jakis temat jest ujęty, prawda? Witamy kolejną debiutantkę i zapraszamy na tekst ;)

______________________

Jej uśmiech był odrobinę zbyt szeroki, odrobinę zbyt wesoły, biorąc pod uwagę krew na ścianach.

słowa klucze: odwaga, migrena, sól

Jej uśmiech był odrobinę zbyt szeroki, odrobinę zbyt wesoły, biorąc pod uwagę krew na ścianach.

- To nic. - powiedziała. - Zamknij proszę drzwi.

Zrobiłem jak kazała, zatrzasnęły się z jękiem. Odwaga nie była moją mocną stroną, żołądek podjechał mi do gardła. Po chuj tu przyszedłem. Po chuj.

Podeszła bliżej mnie na czworaka, powąchała powietrze.

- Tak pachnie rzeź. Ale ty też pachniesz bardzo ładnie.

Podpełzła jeszcze kawałek, na jej twarzy pojawił się grymas. Pomiędzy drzwiami i resztą pomieszczenia ktoś rozsypał sól. Linia ciągnęła się od ściany do ściany a ona chyba nie mogła jej przekroczyć. Byłem bezpieczny. Ale wcale nie było mi lepiej.

Zauważyłem poszarpany strzęp obok swojego buta. Wyglądał jak kawałek ludzkiej twarzy.

- Nie chciał byś się ze mną pobawić? Możemy pobawić się ładnie.

Wbiła we mnie wzrok i przekrzywiła główkę, poczułem się jeszcze gorzej, tępy ból, coś jakby migrena pulsował mi w czaszce, a jej oczy były czarne i bez wyrazu.

Nie było w nich zupełnie nic. Dygotałem, oddzielony od demona kupką soli.

Ze strachu nie mogłem ruszyć się ani na krok, po policzkach potoczyła mi się łza lub dwie, zacząłem szlochać.

- Och, mały chłopczyk płacze,  gdzie jego mama? Gdzie twoja mamusia?

Zbliżyła wolno dłoń do pasu soli i położyła ją na nim, tak, że palce były już po mojej stronie.

- GDZIE TWOJA MAMUSIA? - wrzasnęła nieludzko, a jej ciało wykrzywiło się w nienaturalny sposób.
Zanosząc się śmiechem, pełzła naprzód, sól zmieszała się z krwią, a ja przywarlem do ściany.

Nagle drzwi wyleciały z kawałkiem ściany, człowiek który na nich stanął byl wielkiej postury i miał w ręku karabin.  Wpakował szybką serię w demona, kopnął go w głowę, aż posypały się zęby. Chwilę później dostałem w skroń czymś ciężkim i to ostatnie co pamiętam.