[72] (1) Scarlet boy ~ Tris

            – Na co się gapisz? – zapytał gruby łobuz szkolny. Na oko ważył jakieś 70kg, a przecież był dopiero w podstawówce.

            Musiał kiblować ze dwa razy.

            – Patrzę na powód, dla którego wymyślono podwójne drzwi, grubasie – odparł drobniutki chłopiec o blond włosach i błękitnych oczach.

            Widać było, że jest dużo młodszy od swojego rozmówcy. Nie wspomniawszy o tym, że mniejszy. Ale niech was wygląd nie zwiedzie. Dzieciak nie był głupi. Bystre spojrzenie utkwione było w łobuzie o krótkich, rudawych włosach.

            – Masz jakiś problem, chuderlaku?

            – Nie, a ty, grubasie?

            – Zaraz możesz zarobić – zagroził tamten.

            – Zapłacisz mi, żebym dał ci spokój? – zapytał kpiąco blondyn.

            – Zaraz cię spiorę. Tak, że cię mamusia nie pozna.

            – O moją mamusię się nie martw – roześmiał się chłopiec, nic nie robiąc sobie z pogróżek. – Spróbuj jeśli masz odwagę.

            Dwa razy nie trzeba było poprawiać. Łobuz zamachnął się i byłby chłopca zdzielił po głowie jak nic, gdyby ten nagle nie zniknął mu z pola widzenia. Wykorzystał rozpęd i masę przeciwnika. Jedynie podłożył mu nogę, a rudzielec runął twarzą w trawnik. Chłopiec tylko dobił go nogą.

            – To jest mój syn – rozległo się, a skąpo ubrania blondynka o niebieskich oczach pojawiła się obok. Poklepała chłopca  po głowie, uśmiechając się z dumą. – Louis, wracamy. Worric… To znaczy, twój tata dzwonił do mnie przed chwilą. Pytał, czy zdążymy na obiad.