[30] Instrukcja obsługi nieśmiertelności ~ Aktina

Pisane na szybko, bo trzeba wesprzeć GPK! Być może trochę inspirowane serialem "Forever"? Kto oglądał, ten wie :)

Aktina

Instrukcja obsługi nieśmiertelności

Mówią, że rodziny się nie wybiera. Otóż... to całkowita prawda. Mówią również, że umiera się tylko raz. No i tu, jeśli należysz do mojej rodziny,  zaczynają się schody.

Nikt już nie pamięta, kiedy to wszystko się zaczęło. Prawdziwa historia obrosła w legendy, stworzyło się kilka wersji. Ta najbardziej wiarygodna wspomina o zakładzie jednego z naszych przodków z cwaną wiedźmą. W ramach wygranej miał on zyskać nieśmiertelność. Istnieje jednak podejrzenie, że praprapra...dziadek Nie był w tamtym momencie zbyt trzeźwy. Umowa zawiera kilka niedoróbek.

Po pierwsze: Nieśmiertelność jest tylko względna. Wszyscy normalnie się starzejemy i ze starości umieramy. Za to niemożliwe jest chociażby zginięcie w nieszczęśliwym wypadku po przejechaniu ciężarówką z mielonką. Nie żebym wiedział jak to jest, wcale...

Po drugie: Zdolność jest dziedziczna. Nikt się nas nie pyta, czy mamy ochotę ją posiadać. Być może niektórzy chcieliby mieć tę odrobinę adrenaliny związanej z nieświadomością o ostatniej godzinie?

Po trzecie: To nie jest tak, że odradzamy się w miejscu, w którym umarliśmy. Nasza dusza jest połączona z pewnym przedmiotem, dla każdego innym. Jeśli coś nam się dzieje, znikamy z miejsca wypadku i znajdujemy się przy konkretnym obiekcie. Jak wybieramy tę wyjątkową rzecz? Nijak. Decydują o tym za nas rodzice. Zawsze jest to pierwszy przedmiot, który po urodzeniu złapiemy do ręki. Niestety, nie wszyscy mają na tyle oleju w głowie, aby podać nowemu członkowi rodziny coś, co ułatwi mu przyszłe życie. Sami pomyślcie, czy chcielibyście być powiązani z kiczowatym, świecącym, różowym długopisem? Nie chodzi tu nawet o estetykę. Kto zna problem znikających pisaków, które praktycznie wędrują po całym domu? Miałem tę wątpliwą przyjemność odrodzić się w toalecie, zajętej toalecie, tylko dlatego, że komuś zachciało się rozwiązywać krzyżówki na sedesie. Na szczęście był to tylko mój kuzyn z niskim IQ, muszący akurat nas odwiedzić.

Po czwarte: Jeśli przedmiot się zniszczy, po prostu znikamy, raz na zawsze. Z nim związana jest nasza dusza, a ciało bez duszy nie może istnieć. Z tego względu ważne jest, aby wybrać coś trwałego, mogącego przetrwać przynajmniej te siedemdziesiąt lat. Niestety, kilka pokoleń dotkliwie odczuło niewiedzę lub zwykły psikus od losu. Czasem pielęgniarki i lekarze w niewiedzy zabierają możliwość decyzji rodzicom. Zdarzało się, że noworodek przez przypadek wziął w swoją malutką dłoń jeden z przyrządów lekarskich leżących koło niego podczas badania czy złapał akuszerkę za wstążkę do włosów. Bardzo ciężko później zabrać taki obiekt ze sobą do domu.

W trakcie tych wszystkich analiz kręciłem się nerwowo po korytarzu przed salą, gdzie moja żona rodziła córkę. Miała być zdrowa, w przyszłości na pewno będzie piękna, tylko najpierw musiała otrzymać swój przedmiot. Denerwowałem się podwójnie. Wierzyłem, że wszystko pójdzie dobrze, musiało pójść dobrze, ale wtedy zaczynała się moja rola. Musiałem jej życie zamknąć, w tym przypadku, w małej metalowej figurce. To będzie dziwne uczucie. Po wyjęciu ozdoby z jej dłoni, na zawsze zostanie niewolnicą zwykłego bibelotu, prawie jak dżin zamknięty w lampie.

Zatrzymałem się w pół kroku. Zza zamkniętych drzwi dobiegł mnie cichy choć silny płacz.