[60] Nieprzypadkowe spotkanie ~ Alicja

Hej hej hej! Jestem znów. Powrót pewnej czarującej dwójki, którą już znacie.

„Nieprzypadkowe spotkanie”

Chyba myślała, że jest sama w hotelowej siłowni, więc zdecydowała się zaśpiewać "Eye of the tiger" najgłośniej, jak tylko mogła. Uznał to za bardzo interesujące i po prostu musiał ją poznać. Głos dochodził go z daleka, ale był pewien, że to właśnie stamtąd. Pracował w hotelu już na tyle długo,  że znał zakamarki, ścieżki, malutkie korytarze, a nawet jedno tajemne przejście. Dziewczyna śpiewała w siłowni, bez dwóch zdań.

Z uśmiechem złapał za latarkę, sprawdził walkie-talkie i wyszedł z recepcji. Siłownia była kilka korytarzy dalej, ale w ciemnym hotelu, w środku nocy dźwięki niosły się z zadziwiającą siłą. Nocni stróże słyszeli odgłosy pasji, smutku czy pochrapywanie gości. Do tego wszystkiego dochodziły dźwięki budynku. W ciągu dnia nikt nie słyszał szumu wiatru, który walczył o to, żeby dostać się do hotelu przez szpary w starych oknach czy śpiewu rur, które odpoczywały po długim dniu.

O tej porze dnia tylko on nie spał w całej Panoramie. Najwyraźniej nie spała też dziewczyna, ale to była rzadkość. Zwykle wszyscy goście, nawet po przyjęciu byli już w łóżkach, powierzając jemu swoje bezpieczeństwo. I on im to bezpieczeństo zapewniał, będąc na straży każdej prawie nocy. Puste korytarze były jak przyjaciele, którzy witali go z uśmiechem przy obchodzie. Hotel go akceptował.

Skręcił w lewo i wyminął stół, który ktoś zostawił w przejściu. Na białym obrusie stały dwa kieliszki częściowo wypełnione szampanem. Na jednym z nich szminka zostawiła krwistoczerwony odcisk ust. Wyglądały bardzo nie na miejscu w korytarzu za salą balową, obok połamanych krzeseł, drabin, którym brakowało szczebli, czy pudeł pełnych wyszczerbionych filiżanek. Czyżby ktoś z przyjęcia zakradł się tutaj bez pytania?

Siłownia była za rogiem. Ciągle słyszał głos dziewczyny, który teraz śpiewał „Kung Fu Fighting”. Zatrzymał się przed drzwiami, wziął głęboki oddech i pchnął lewe skrzydło. Drzwi ani drgnęły. Spróbował prawego. Taki sam efekt. Przecież te drzwi nie powinny być zamknięte. Zza ściany dobiegało „Turning Japanese” zespołu the Vapors. Sięgnął po pęk kluczy, który przyczepiony był do paska. Zgasło światło. Latarka nie chciała działać.

Drzwi otworzyły się same w momencie, kiedy z głośnika popłynęło „I Just Died in Your Arms” Cutting Crew. Usłyszał charakterystyczne kliknięcie i wiedział, że tym razem uda mu się wejść. Ponownie pchnął lewe skrzydło. Zaskrzypiało i powoli ukazało mu dość ciekawy obrazek.

Pośrodku pomieszczenia stała dziewcyna z burzą rudych loków. Ubrana była w czerwony płaszcz i glany. Nie pasowała do siłowni. Obok niej, mówiąc coś, czego chłopak nie usłyszał, stał wysoki, ciemny mężczyzna, w nienagannym garniturze i czarnym płaszczu. On pasował tu jeszcze mniej.

- Halo, halo, przepraszam, ale w siłowni obowiązuje strój sportowy i zmienne obuwie – wykrztusił z siebie po chwili, zmuszajac nogi do ruszenia w ich stronę.

Dziewczyna odwróciła się w jego kierunku i uśmiechnęła się najpiękniejszym uśmiechem, jaki kiedykolwiek widział. Jej czupryna zatańczyła wkoło jej twarzy, a oczy zalśniły małymi ognikami. Zarumieniła się, kiedy przestał się ruszać i tylko gapił się na nią z otwartmi ustami.

- Zabierz go szybko – powiedziała w przestrzeń, podeszła do niego i pocałowała go, jakby to był koniec świata.

Dla niego był. Stracił oddech w jej objęciach i już go nie odzyskał.

Dziewczyna popatrzyła na swojego towarzysza, uśmiechnęła się bardzo smutnym uśmiechem i powiedziała tylko „Dziękuję”.